W każdej przygodzie potrzebny jest element spinający Twoje doznania, doświadczenia po to by móc je umiejętnie podsumować.
Sztuczne życie było punktem wyjścia do stworzenia pracy badawczej lecz intuicja artystyczna i świat sztuki pomógł mi przyjąć odpowiednią postawę i wybrać metodę pracy.
Niewątpliwie takich mi nie zabrakło, chociaż szukanie artystów z pogranicza sztuki geometrycznej, systemowej czy takiej która sięga po nowe technologie zawarte w algorytmach komputerowych na tamtą chwilę nie były tak oczywiste. Internet na jedno zapytanie nie tryskał informacja zatem poszukiwania konkretnych nazwisk było nieco trudne.
To jest jak dzwon w kościele, wiesz ze bije ale nie wiesz gdzie ten kościół.
W moich przygotowaniach pomagał mi niezastąpiony promotor, profesor o wielkiej wiedzy – Panie profesorze, chylę czoła i dziękuje bardzo za pomoc… To On wskazał mi drogę a ja jak pies tropiący podjąłem go…
Grupowanie inspiracji i konkretne nazwiska
W sztuce nadal jest niewielu twórców, którzy posługują się nurtem Artificial Life ale jest parę topowych nazwisk, którymi sie zainspirowałem i odniosłem się w swojej pracy. Szalenie zaciekawił mnie Thomas Ray (1975 – ). amerykański artysta, który zaprojektował i rozwinął
„Projekt Tierra”, czyli komputerową symulację sztucznego życia, podjął bardzo ciekawe badania. Prace artysty przedstawiają ewolucyjny wyścig między gospodarzami i pasożytami. Każde indywidualne stworzenie jest reprezentowane przez kolorową belkę, kolory odpowiadają wielkości genów. Projekt zakłada wykorzystanie ewolucji poprzez naturalną selekcję jako medium do stworzenia kompleksowego inteligentnego oprogramowania. Koncepcja moich prac wykazuje podobieństwo do wykreowanego przez Tomasa Raya świata ponieważ ja także inspirowałem się sztucznie wytworzonym światem organizmów. Forma naszych prac ostatecznie się różni ponieważ projekt Tomasa Raya jest w ciągłym procesie a moje obrazy reprezentują zatrzymanie rzeczywistości.
Kolejnym artystą, który mnie zainspirował a również wpisuje się w koncepcję sztucznego życia jest Andreas Muller-Pohle (1951 – ) – niemiecki artysta, profesor sztuki, autor wielu projektów. Tworzone przez niego prace pt: „” (Ślepe Geny) są oparte na internetowej bazie danych (Gen Bank) a słowem kluczowym wyszukiwania był wyraz „ślepota”. Koncepcja artysty opiera się na przekodowaniu na alfabet Braille’a liter składowych kodu DNA, które prezentowane są za pomocą różnych kolorów: żółtym, niebieskim, czerwonym i zielonym gdzie każdy kolor to inny związek chemiczny będący składową DNA. Każdy powstały obraz jest inny i unikatowy ze względu na różne wielkości związane z długością przedstawionych genetycznych sekwencji. Koncepcja prace Muller-Phole’a zainspirowała mnie.
Dostrzegam podobieństwo założeń i choć Muller-Pohle tworzy w oparciu o teorię genetyki to wspólnym punktem jest sztuczne życie.
Mistrzów jest wielu…
Inspiracji, które opisałem w swojej pracy badawczej, było więcej. Każdy z artystów, inżynierów i naukowców zasługuje na wielki szacunek za wkład w sztukę, kulturę i naukę. To dzięki nim rozwija się Artificial Life w rożnych dziedzinach naszego życia. Ale o jeszcze jednym z artystów nie mógłbym niewspomnień. A mianowicie o Ryszardzie Winiarskim, który do dziś jest dla mnie ikoną światowej sztuki. Nie bójmy się tego słowa 🙂
Winiarski w swojej twórczości łączył konstruktywizm z teorią przypadku a posługiwał się językiem geometrii co jeszcze bardziej było
mi bliskie. W twórczości Ryszarda Winiarskiego kwadrat stanowi stały moduł budujący kompozycje i tworzył w oparciu o zapis, który powstawał w wyniku przypadku. W efekcie tego przypadek nabierał cech logiczności, który służył do poznawania świata. Artysta twierdził bowiem, że: „Struktura świata zbudowana jest z elementów przypadkowych, a rzeczywistość pełna jest przykładów sytuacji losowych, zdarzeń przypadkowych.” Forma obrazów Winiarskiego jest mi bliska ponieważ ja w swojej koncepcji także odwołuję się do podobnego pojmowania
i budowania rzeczywistości. Dla mnie kwadrat także stanowi stały moduł budujący kompozycję. Stosowane przeze mnie reguły określone przez środowisko sztucznego życia pokazuję w obrazach, lecz wynik obserwacji nie wyklucza przypadkowości. Zaplanowany system lotu ptaków jest przewidywalny, mamy dane na temat osobników, jest nam znana również siła ich mięśni oraz pozycja w stadzie.
Możemy przewidywać i przeprowadzać symulacje lotów ale nie wszystkie zachowania obiektów będą do końca przewidywalne.
Inspiracji podczas powstawania prac było więcej, to co przedstawiam to tylko ich drobna część. Te, które opisałem to takie, które poruszyły mnie w swojej formie i estetyce a zarazem w treści. W następnych wpisach chętnie podzielę się inspiracjami, które wywołały we mnie poruszenie i element grozy. Sztuczne życie jest tak samo piękne jak i przerażające przecież mamy do czynienia z inspiracja dotyczącą życia
w jego różnych modelach. To jeszcze raz pokazuje bogactwo Artificial Life i jego rożnych odmian.
Źródło wsparcia merytorycznego:
Oficjalny portal poświęcony Sztuce: http://culture.pl/pl/tworca/ryszard-winiarski
Projekt badawczy sfinansowany z programu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego “Kultura w sieci”
alife.pl stanowi źródło wsparcia merytorycznego, treść i wiedza pochodzą z tego źródła.