O IDEI ARTIFICIAL LIFE
Artificial life to interdyscyplinarny kierunek badań i idea naukowa w ramach, która ma na celu zrozumienie i wykorzystanie istoty życia do tworzenia różnorodnych modeli życia i prowadzenia symulacji w środowisku programowym, sprzętowym i biochemicznym. Symulacje powstające w ramach AL to m.in. ewolucje i procesy biologiczne za pomocą technik informatycznych, np. automatów komórkowych, algorytmów ewolucyjnych i ewolucję.
SYMULACJA DRAPIEŻNIKA I OFIARY
Historycznie pierwszym formalnym opisem oddziaływania dwóch populacji w ekosystemie jest model Lotki–Volterry. Dotyczy on układu drapieżnik–ofiara: populacja drapieżników żywi się osobnikami gatunku ofiary. Model został zaproponowany w latach dwudziestych ubiegłego wieku równolegle przez Vito Volterrę jako model populacyjny oraz przez Alfreda Lotkę jako model łańcucha reakcji chemicznych.
Volterra zaproponował ten model w celu wyjaśnienia zjawiska, które zostało zaobserwowane po I wojnie światowej. Zauważono, że populacja ryb drapieżnych w Morzu Adriatyckim zwiększyła się. Uznano to za paradoks, gdyż zdawałoby się, że wszystkie gatunki powinny ucierpieć w wyniku działań wojennych. Volterra na bazie swojego modelu wykazał, że wzrost liczebności drapieżników był naturalny, ponieważ w czasie wojny zaprzestano połowów i dzięki temu populacja drapieżników mogła wrócić do swego stanu naturalnego.
alife.pl źródło wiedzy
IDEA BADAŃ ARTYSTYCZNYCH OPARTYCH O PRACĘ SYMULATORA – DRAPIEŻNIK I OFIARA
Jako artysta łączę w pracach obserwację i badania grupowych zachowań organizmów z naciskiem na oprawcę i ofiarę, które w moich oczach są wynikiem obserwacji świata rzeczywistego, w którym to każdy z nas wciela się w rolę oprawcy lub ofiary na co dzień. Takie myślenie skłania do refleksji i pogłębionych przemyśleń nad relacjami społecznymi. Inspirując się symulatorem przedstawiającym populację oprawcy i ofiary jako artysta badam to środowisko w sposób intuicyjny, tym samym upowszechniając popkulturowe narzędzie do badania natury człowieka w sposób symboliczny.